Duduk di
pantai waktu senja,
Naik di
rakit buaian ombak,
Sambil
bercermin di air kaca,
Lagi
diayunkan lagu ombak.
Lautan besar
bagai bermimpi,
Tidak gerak,
tetap berbaring
Tapi pandang
karang di tepi,
Di sana ombak memecah nyaring
Gerak dalam
diam,
Diam dalam
gerak,
Menangis
dalam gelak,
Gelak dalam
bermuram,
Demikian
sukma menerima alam,
Bercinta,
meratap, merindu dendam
Oleh J E Tatengkeng ( 1907 )
No comments:
Post a Comment